„Włóczęga”
Snuje się po świecie
Gwiżdżąc pomiędzy skalistymi szczytami
Zwiedzając mokre doliny.
Wplata się ukradkiem
W nasze włosy
Ukazując tym swoją Wolność
I Wszechobecność.
Porusza drzewami
Zieleniącymi się naszymi marzeniami.
Zrzuca złociste liście naszych wspomnień
Które układają się w stosik
Coraz większy
Nabierający kolorów
Mijających lat ...
Czasami ukazuje się jako
Wędrowiec stojący na
Leśnych rozstajach – pytając
Cichym świstem
O właściwą drogę ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz